Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα ήρθαν πάλι (;)

              Έφτασαν Χριστούγεννα για να καταφέρω να γράψω εδώ!
           Το έχω ξαναπεί, καμιά φορά γεγονότα τρέχουν εσύ νιώθεις ότι έχεις τόσα να πεις μα μπροστά στο άδειο χαρτί συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά δεν τα χωράει ο νους σου, προσπαθείς να τα επεξεργαστείς μα το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι με μισθό άνω των 5000€ που λένε ότι δεν τους φτάνουν, όταν υπάρχουν εκείνοι που αναγκάζονται να επιβιώσουν με 500€. Δεν μπορεί να αντιληφθεί πως γίνεται άνθρωποι που έχουν κατακλέψει τα δημόσια ταμεία να μην πειράζει κανείς ούτε μια τρίχα της κεφαλής τους και άλλοι να χάνουν τα σπίτια τους, να μένουν χωρίς ηλεκτρικό μέσα στον χειμώνα γιατί δεν έχουν μισθό, γιατί δεν έχουν δουλειά και όχι γιατί δεν θέλουν να πληρώσουν. Και κυρίως δεν μπορεί αν αντιληφθεί πως είναι δυνατόν το 2013, όταν ο άνθρωπος έχει κάνει το Γη-Σελήνη, Καμάρα-Αριστοτέλους μπορούν 13χρονα παιδάκια  να χάνουν τη ζωή τους από … μαγκάλι! Από ΜΑΓΚΑΛΙ!  Καθημερινά άνθρωποι αυτοκτονούν και οι αυτοκτονίες αυτές έφτασαν να είναι άλλη μια είδηση του δελτίου, άλλο ένα νούμερο. Ένα νούμερο που ίσως, στην ιστορία που θα γράφουν τα σχολικά βιβλία του μέλλοντος, θα κατατάσσεται στις «παράπλευρες απώλειες» της ανάπτυξης που έρχεται… και έρχεται… και έρχεται … μα ποτέ δεν φτάνει.
          Τα Χριστούγεννα είναι  εδώ, κι ας μην το πολυκαταλαβαίνουμε…  Αργήσαμε να το πούμε φέτος, ακόμα περισσότερο και από πέρυσι. Τα στολισμένα σπίτια είναι ακόμα λιγότερα… Θυμάμαι, δεν έχει πολλά χρόνια, στις πολυκατοικίες ελάχιστα μπαλκόνια δεν είχαν έστω και μια σειρά φωτάκια, έστω ένα αστέρι. Τώρα πια μετράμε τα στολισμένα…           Ποιος θέλει να σιγοτραγουδήσει “
Im dreaming of a White Christmas” ;  Ποιος μπορεί να ονειρεύεται χιόνια και μελομακάρονα δίπλα στο αναμμένο τζάκι όταν τόσοι συνάνθρωποί μας δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν θέρμανση, δεν έχουν φαγητό, δεν έχουν εργασία, δεν έχουν περίθαλψη;
          Χάνουμε την διάθεση μας, κοντεύουμε  χάνουμε την αισιοδοξία μας και ακόμα χειρότερα την ελπίδα μας. Ποιον θα βοηθήσει αυτό; Εμάς σίγουρα όχι. Την κοινωνία μας ακόμα λιγότερο.
          Ας θυμηθούμε φέτος ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο δέντρα, λαμπάκια, ρεβεγιόν, γλυκά και δώρα, είναι κ ανθρωπιά, προσφορά, αγάπη, αλληλεγγύη. Ας μη χάσουμε την ανθρωπιά μας, ας μην αφήσουμε την ελπίδα μας να φύγει, ας προσπαθήσουμε να μείνουμε αισιόδοξοι, πείσμα στο πείσμα τους!  Ας βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπο μας που αυτή τη στιγμή έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς. Δεν είναι κάποιος άγνωστος, δεν είναι κάποιος μακρινός, είναι αυτός που μέχρι εχθές ήταν ο φίλος μας, ο γείτονας μας, ο αδερφός μας, ο εργαζόμενος, ο οικογενειάρχης που από τη μια μέρα στην άλλη η ζωή του ήρθε τούμπα-ή Χαριλάου, που θα έλεγε και ο μπαμπάς μου ο Αρειανός. Ας μην ξεχάσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη μόνο σήμερα αλλά κάθε μέρα. Και όσο κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, ας μην επαναπαυόμαστε και ας καταλάβουμε ότι η καλύτερη βοήθεια για όλους μας είναι να ξεσηκωθούμε μπας και γλιτώσουμε, να αγωνιστούμε για να έρθουν καλύτερες μέρες…


Καλά Χριστούγεννα  σε όλο τον κόσμο, σε εσάς και την οικογένεια σας, με Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία και Χαρά!!!
Υπόσχομαι να πρωτοτυπήσω στις ευχές την Πρωτοχρονιά! 



Τσιακίρη Ειρήνη.
24/12/2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου