Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Ανασκόπηση και ευχή για μια καλύτερη χρονιά!!!


Να ‘μαστε, να ‘μαστε! Πάει λοιπόν το 2012… Λίγες ώρες του απέμειναν μόνο! Να φύγει, να πάει στο καλό και ας ελπίσουμε να μην το… νοσταλγήσουμε!
      Τι σχολιάσαμε όμως σε αυτό το έτος; Για να θυμηθούμε μερικά.
      Στις 24 Ιανουαρίου έφυγε από τη ζωή ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, πολυβραβευμένος σκηνοθέτης πλήθους ταινιών, τροχαίο δυστύχημα. Φαίνεται πως η χρονιά δεν ξεκινά πολύ αισιόδοξα. Στις 11 Φεβρουαρίου ένας ακόμα θάνατος έρχεται από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Πεθαίνει η Αμερικανίδα τραγουδίστρια
Whitney Houston καθώς πέφτει θύμα ναρκωτικών και καρδιακών προβλημάτων.
      Στις 12 Φεβρουαρίου, ψηφίζεται στη Βουλή το Μνημόνιο 2. Μείναμε μάλλον πολύ ικανοποιημένοι με τις συνέπειες του πρώτου και είπαμε «Ας φέρουμε και ένα δεύτερο!»
      Στις 4 Απριλίου, ο Δημήτρης Χριστούλας, ένας 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός αυτοπυροβολείται στην Πλατεία Συντάγματος. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος, είναι απλά ένας από τους λίγους που μαθαίνουμε τα ονόματα τους. Οι αυτοκτονίες γίνονται καθημερινό φαινόμενο, μέρος των ειδήσεων και το χειρότερο είναι πως μοιάζει να το συνηθίσαμε και να μην μας κάνει πια καμία εντύπωση.
      Στις 17 Απριλίου συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Κορυδαλλό ο πρώην Υπουργός Άκης Τσοχατζόπουλος… με όλας τας τιμάς! Χωρίς χειροπέδες, μετά χειραψίας τον υποδέχονται και τον οδηγούν στο
VIP κελί του, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Αναρωτιέμαι ακόμα, γιατί θεωρείται αυτονόητο ότι διαμένει σε VIP κελί και συνταρακτική είδηση ότι τον συνέλαβαν για παράνομες δραστηριότητες; Το αντίθετο δεν θα έπρεπε να ισχύει;
      Την ίδια μέρα, στις 17 Απριλίου σβήνει μια μεγάλη φωνή του ελληνικού πενταγράμμου. Ο Δημήτρης Μητροπάνος μετακομίζει σε άλλες γειτονιές, για να τραγουδάει πια στων αγγέλων τα μπουζούκια, κάνοντας ακόμα πιο αισθητή την εθνική μας μοναξιά.
      Στις 6 Μαΐου έχουμε πρώτο γύρο εκλογών. Ο δικομματισμός όπως τον ξέραμε, καταρρέει. Πρώτο κόμμα αναδεικνύεται η Νέα Δημοκρατία και δεύτερο ο ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ να κατρακυλάει στην τρίτη θέση, λογικό αποτέλεσμα όσων προηγήθηκαν. Η είδηση είναι ότι μπαίνει στη Βουλή το κόμμα της Χρυσής Αυγής! Φαίνεται πως πολλοί θεωρούν ότι ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο ναζισμός είναι λύση στα προβλήματα μας…
      Κυβέρνηση δεν αναδεικνύεται, οι αρχηγοί των κομμάτων δεν συμφωνούν και μετά από 10 μέρες ακυβερνησίας διορίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση με υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον Παναγιώτη Πικραμμένο και προκηρύσσονται νέες εκλογές για τις 17 Ιουνίου. Αυτές οι 10 μέρες της ακυβερνησίας αποδεικνύουν τελικά ότι πράγματι ο καλύτερος πρωθυπουργός είναι ο Κανένας: Όσο δεν έχουμε κυβέρνηση, δεν έχουμε σκάνδαλα, δεν έχουμε επεισόδια, δεν έχουμε απεργίες και το κυριότερο, δεν έχουμε νέα μέτρα!!!
      Στις 21 Ιουνίου ορκίζεται η κυβέρνηση συνεργασίας που προκύπτει από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Στην κυβέρνηση συμμετέχουν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ενώ Πρωθυπουργός έχει ήδη ορκιστεί την προηγούμενη μέρα ο Αντώνης Σαμαράς.
Στις 8 Νοεμβρίου ψηφίζεται στη Βουλή το Μνημόνιο 3. Μάλλον ούτε το δεύτερο μας έφτασε, χρειαζόμασταν ένα ακόμα.
      Ο χρόνος δεν θέλει να φύγει αναίμακτα. Ακόμα και τις τελευταίες του μέρες σημαδεύεται από τραγικά γεγονότα. Στις 27 Δεκεμβρίου 2012 κακοποιείται σεξουαλικά και δολοφονείται μια κοπέλα στην Ξάνθη, θυμίζοντας μας τα γεγονότα του Ιουλίου στην Πάρο, με την 15χρονη κοπέλα που προσπάθησαν να βιάσουν και να σκοτώσουν.
      Το 2012 επιβεβαίωσε πλήρως  το χαρακτηρισμό του δίσεκτου. Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο, μερικά καλά, τουλάχιστον στην προσωπική μας ζωή σίγουρα θα συνέβησαν… Προσωπικά, τη χρονιά αυτή έκανα υπέροχες διακοπές στη φοιτητική κατασκήνωση στη Χαλκιδική, πέτυχα στις εξετάσεις οδήγησης, γνώρισα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους στον κόσμο του
twitter και γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα!
      Και τώρα η ώρα των ευχών. Εύχομαι φέτος να ανατρέψουμε επιτέλους το «Κάθε πέρσι και καλύτερα!» Εύχομαι να έρθει μια χρονιά που σε τίποτα να μην θυμίζει αυτή που πέρασε! Εύχομαι ότι καλό σας έφερε το ’12 να πολλαπλασιαστεί μα όλα τα άσχημα που έφερε να εξαφανιστούν! Εύχομαι σε όλους σας μια χρονιά γεμάτη αγάπη, ευτυχία, αρμονία, ζεστασιά, χαρά, χαμόγελο και φυσικά ΥΓΕΙΑ!!!

Χρόνια Πολλά!



Καλή Χρονιά!



Ειρηνικό και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος 2013!!!


Τσιακίρη Ειρήνη
31/12/2012

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Ώρα για Παιχνίδι…


Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά, Χρόνια γεμάτα υγεία!
            
            Οι γιορτές είναι εδώ, τραπέζια, φαγητό, ποτό, δώρα, το σκηνικό γνωστό σε όλους μας. Μαζευόμαστε με φίλους, κουμπάρους, συγγενείς και τρώμε του σκασμού, μέχρι που λέμε «Δεν αντέχω να ξαναφάω, του χρόνου πάλι». Τέσσερις ώρες μετά, το σκηνικό επαναλαμβάνεται κάπου αλλού, με μια άλλη παρέα. Κάθε μέρα. Και κάθε μέρα με την ίδια δικαιολογία «Έλα μωρέ, μια μέρα είναι τα Χριστούγεννα!»
            Δεν είναι κακό, είναι μέρος της νοοτροπίας μας, ίσως της παράδοσης μας, μα δεν είναι από τα στοιχεία μας που δημιουργούν προβλήματα, άλλα είναι τα άσχημα μα ας μην μας κακοκαρδίσω μέρες που είναι. Πρόβλημα είναι αν μένουμε κολλημένοι σε αυτά, αν νομίζουμε πως έχουν όλοι πρόσβαση σε αυτές τις μικρές χαρές. Εμείς μπορεί να καθόμαστε να φάμε, να ξέρουμε ότι όλη τη χρονιά ζοριζόμαστε, κανείς δεν αμφιβάλλει γι' αυτό, να συζητάμε την πολιτική μας κατάσταση, τα «χάλια» μας, μα τουλάχιστον έχουμε ένα πιάτο φαγητό μπροστά μας. Δεν είναι δεδομένο αυτό για όλους. Ας σκεφτούμε και ας δράσουμε και για κάποιους άλλους, που δεν απολαμβάνουν αυτά τα «δεδομένα».
            Θέλω και κάτι άλλο να πω. Σήμερα πήγα με τους γονείς μου να πάρουμε δώρο στο δεκάχρονο βαφτιστήρι μας. Κοίταζα λοιπόν τα επιτραπέζια και τότε συνειδητοποίησα κάτι. Όλα τα επιτραπέζια που εγώ και οι μεγαλύτεροι από μένα μεγαλώσαμε με αυτά είχαν μετατραπεί σε ηλεκτρονικά!!! Μονόπολη, παιχνίδια γνώσεων, παιχνίδια με χάρτες, όλα είχαν μουσικές, ήχους, μπαταρίες, τηλεχειριστήρια. Και εγώ μέσα σε όλο αυτό να αναρωτιέμαι: «Εγώ δηλαδή, που δεν μεγάλωσα με όλα αυτά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τι έπαθα; Είμαι πιο χαζή, λιγότερο ανεπτυγμένη, λιγότερο εκσυγχρονισμένη;»
            Παρασυρθήκαμε από την ηλεκτρονική λαίλαπα και σέρνουμε και τα παιδιά μαζί μας. Όταν ήμουν μικρή τα κοριτσάκια κατεβαίναμε στη γειτονιά και παίζαμε με κουζινικά. Πιατάκια, ποτηράκια, κατσαρόλες. Χωρίς ηλεκτρικές κουζίνες με τέσσερα μάτια και φούρνο με φως και ήχο. Αργότερα παίζαμε Μονόπολη με χάρτινα χρήματα και όχι με πιστωτικές κάρτες, παιχνίδια γνώσεων με κάρτες και όχι τηλεχειριστήρια και το πιο ηλεκτρονικό μας ήταν εκείνα τα κόκκινα κυάλια που βάζαμε τον στρογγυλό χαρτί με  τα κουτάκια και βλέπαμε την ιστορία σε κομμάτια (πάλι ξέχασα πως το λένε!).
            Συμφωνώ ότι εκσυγχρονιζόμαστε. Δεν είμαι συντηρητική ούτε και θέλω να σταματήσουμε την πρόοδο. Μα να προοδεύουμε εκεί που χρειάζεται. Στην υγεία λόγου χάρη. Γεμίσαμε τα παιχνίδια φωνές, ήχους και μπαταρίες και αδειάσαμε τα μπαούλα από τουβλάκια και τους δρόμους από παιδιά. Καμιά φορά βλέπω σε κάτι δρόμους εκείνες τις μπλε πινακίδες με το κείμενο "ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΔΗΓΟΙ, ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ" και νομίζω πως είναι απομεινάρι άλλων δεκαετιών, πως στη φούρια των καιρών μας κάποιος ξέχασε να τις βγάλει μια και ο συγκεκριμένος δρόμος είναι 
τις περισσότερες ώρες άδειος από παιδιά.
            Σας είπα, ούτε μίζερη, ούτε γκρινιάρα είμαι. Μα νομίζω πως είναι άδικο για τα παιδάκια να τα βάζουμε τόσο νωρίς σε αυτό το παιχνίδι της τεχνολογίας, μέσα από κάτι που πρέπει να είναι απλό και ανέμελο. Εξομοιώνουμε το παιχνίδι με την τηλεόραση και αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά δεν βγαίνουν έξω. Μα γιατί συνηθίζουν να παίζουν σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτό το μοτίβο!
          Παίξτε με τα παιδιά! Δείξτε τους ότι όλα τα παιχνίδια δεν χρειάζονται ένα κουτί εξοπλισμό αλλά χαρτί και μολύβι, μια απλή τράπουλα, ζάρι και πιόνια ή και ακόμα πιο απλά, παρέα, γέλιο και φαντασία!

Χρόνια σας πολλά! Καλή Πρωτοχρονιά!  

Τσιακίρη Ειρήνη
27/12/2012

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη


Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
           
            Όταν ήμουν δέκα χρονών, η μαμά με είπε ότι δεν υπάρχεις και ότι εκείνη και ο μπαμπάς έπαιρναν τα δώρα. Ξαφνικά ένιωσα μεγάλη αφού εγώ «ήξερα» ενώ η μικρή μου αδερφή όχι.
            Τώρα, δέκα χρόνια μετά, θέλω τόσο πολύ να πιστέψω ότι υπάρχεις. Και ότι θα φέρεις δώρα σε όλα τα παιδάκια του κόσμου γιατί κάποιοι γονείς δεν μπορούν να το κάνουν.
            Εγώ δεν είμαι πια παιδάκι, ίσως όμως δικαιούμαι να ζητήσω ένα  δώρο.
            Άγιε Βασίλη, θέλω να μας φέρεις αγάπη και ευτυχία. Θέλω να φέρεις δουλειά στον μπαμπά μου και σε όλους τους μπαμπάδες και τις μαμάδες του κόσμου.
            Θέλω ακόμα να φέρεις σπίτι σε όλους τους άστεγους, θέρμανση σε όσους κρυώνουν, φαγητό σε όσους πεινάνε.
            Θέλω να δώσεις υγεία σε όλους, κανείς να μην είναι άρρωστος, κανείς να μην υποφέρει αλλά και όσοι είναι άρρωστοι να έχουν φάρμακα για να γίνουν καλά!
            Θέλω ακόμα να δώσεις παιδεία σε όλα τα παιδάκια του κόσμου! Κανένα παιδάκι να μην είναι έξω στο δρόμο αλλά να είναι στα σχολεία, όπως το δικαιούνται! Να έχουν καλούς δασκάλους και δασκάλες και όλα τα εφόδια για να μορφωθούν και να φτιάξουν μια καλύτερη κοινωνία! 
             Θέλω επίσης να φέρεις ειρήνη! Να μην γίνεται πουθενά πόλεμος, να μην σκοτώνονται πουθενά παιδάκια, γονείς, στρατιώτες, άμαχοι!
            Άγιε Βασίλη, θα ήθελα να ζητήσω να δώσεις λίγο μυαλό, λίγη κοινωνική συνείδηση, μερικά ανθρωπιστικά αισθήματα σε όσους μας κυβερνούν αλλά δεν θα το κάνω. Άγιος είσαι, όχι μάγος! Τουλάχιστον δώσε λίγο μυαλό σε μας που τους ψηφίζουμε, μήπως και δεν τους ξαναψηφίσουμε πια, μήπως και αλλάξουμε νοοτροπία, πάψει να μας ενδιαφέρει το προσωπικό μας βόλεμα και ενδιαφερθούμε για όλο τον κόσμο!
            Και, Άγιε μου Βασίλη, αν τα κάνεις όλα αυτά και έχεις ακόμα χρόνο και διάθεση, ε τότε στείλε μου και εμένα έναν πρίγκιπα! 



Ξέρετε φίλοι μου, χρειαζόμαστε την ελπίδα και την πίστη ότι, ίσως να μπορεί και κάποιος άλλος να μας βοηθήσει, είτε είναι ο Άγιος Βασίλης είτε ο Χριστούλης μας που γεννιέται. Πάντα πρέπει να θυμόμαστε ότι πολλά πράγματα -αν όχι όλα- από αυτά που ζητάμε είναι στο χέρι μας. Αυτό δεν μας εμποδίζει να ελπίζουμε και φέτος, ότι ναι, η γέννηση του Χριστού θα φέρει τελικά αγάπη, ευτυχία, ειρήνη, δουλειά,ζεστασιά σε όλο τον κόσμο! 

Καλά Χριστούγεννα!

Τσιακίρη Ειρήνη
18/12/2012

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Σκορπιές σκέψεις και… ευχαριστίες!


                Πω, πω, μέρες έχω να γράψω… Αφού να φανταστείτε την τελευταία φορά που έγραψα κείμενο, το «ξ» υπήρχε ακόμα, δεν είχε γίνει «κσ»! Τέλος πάντων! Ακόμα και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο δεν ξέρω τι να γράψω.
                Δεν θέλω να σχολιάσω την επικαιρότητα. Δεν θέλω πάλι να πω για την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου πριν από τέσσερα χρόνια που για άλλη μια φορά γίνεται αφορμή καταστροφών! Σε καμία περίπτωση δεν κατακρίνω τις ειρηνικές και απόλυτα δικαιολογημένες ειρηνικές πορείες των μαθητών, το αντίθετο, αυτές πολύ καλά κάνουν και γίνονται. Αλλά δεν αμφιβάλλω καθόλου πως κάποιοι, στο όνομα αυτής της δολοφονίας βρίσκουν ευκαιρία να καταστρέψουν ότι βρουν.
                Δεν θέλω πάλι να γράφω για την βλακεία όλων αυτών εκεί πάνω και μας κυβερνούν. Βλακεία είπα; Συγχωρέστε με. Θράσος εννοούσα! Γιατί, πώς να το κάνουμε θέλει θράσος να βγαίνεις και να λες  «Σιγά να μην έρχομαι εδώ 10 φορές τον μήνα ενώ πληρώνομαι μόνο για μία!» όταν είσαι βουλευτής, παίρνεις τον μισθό που παίρνεις και για κάθε επιτροπή που πας πληρώνεσαι εξτρά!
                Δεν θέλω να γράψω για τον πρωθυπουργό που, μια και έχει τόσο ελεύθερο χρόνο, χρήμα και καλή διάθεση κάθεται και φτιάχνει προεκλογικά βιντεάκια. Αχ, συγγνώμη, δεν ήταν προεκλογικό το βιντεάκι. Μου το έχουν ξαναπεί αλλά για κάποιο λόγο μου μοιάζει πολύ για προεκλογικό, ένα ανεξήγητο πράγμα, δεν το καταλαβαίνω. Εντάξει, εντάξει, δεν γίνομαι κακιά. Απλά έκατσε ο άνθρωπος και έδωσε μια καλλιτεχνική διάσταση στις κοινωνικές του ανησυχίες. Άλλωστε είναι γνωστό ότι σε περιόδους οικονομικής ευημερίας, οι τέχνες ανθούν.
                Πραγματικά δεν ξέρω γιατί γράφω σήμερα αφού παρά τα όσα συμβαίνουν, δεν έχω λέξεις να εκφράσω τίποτα. Αλλά δεν πειράζει. Θα γράψω μερικά πιο άσχετα πράγματα.
                Πρώτα πρώτα θέλω να πω χρόνια πολλά στον σημαντικότερο άντρα της ζωής μου που σήμερα γιορτάζει: Στον μπαμπά μου! Μπαμπά Χρόνια Πολλά! Να είσαι γερός, δυνατός και ευτυχισμένος! Να σε χαιρόμαστε! Να είσαι πάντα καλά!
                Χρόνια Πολλά και στον παππού που γιορτάζει και στην φιλενάδα μου, τη Νίκη.
                Στη συνέχεια θέλω να πω ένα ευχαριστώ στον κύριο Νίκο, στον δάσκαλο της οδήγησης που με έμαθε να οδηγάω και χάρη σε αυτόν πέτυχα στις εξετάσεις οδήγησης. Και χρόνια του πολλά!
                Ευχαριστώ και τους εξεταστές που μου έδωσαν το δίπλωμα!
                Στη συνέχεια θέλω να πω ευχαριστώ σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους μου, στους γονείς και τους συγγενείς μου και φυσικά σε όλη την παρέα του twitter που τόσο καιρό τους ζάλισα με το δίπλωμα και κανείς δεν έδειξε να αγανακτεί! Σας ζητώ συγγνώμη!
                Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τις φιλενάδες μου Θεανώ-πραγματικά απορώ πως δεν μου πέταξε τίποτα στο κεφάλι τρεις μήνες τώρα και Ελένη-που δεν μου έκλεισε ποτέ το τηλέφωνο στα μούτρα!
                Τέλος σας ευχαριστώ όλους εσάς που διαβάζετε το ιστολόγιο αυτό και έφτασε στις 1000 προβολές-αν και υποψιάζομαι ότι μετά το σημερινό θα το σκεφτείτε πολύ αν θα το ξαναεπισκεφθείτε! Εντάξει, ας πούμε ότι το σημερινό ήταν επετειακό κείμενο και την επόμενη φορά θα επανέλθω.
                Ραντεβού εδώ λοιπόν, (ελπίζω) σύντομα!

Τσιακίρη Ειρήνη
6/12/2012