Αχ! Άτιμε Εγωισμέ…

          Τελικά ο εγωισμός δύσκολα διαχειρίζεται και έχει πολλές όψεις. Κάποιες φορές απλά δεν σε αφήνει να σκεφτείς καθαρά. Άλλες φορές μπορεί να γίνει αιτία να σώσεις την αξιοπρέπεια σου. 

            Μπορεί να ξέρεις ότι είσαι εγωιστής. Να λες στον εαυτό σου «Κοίτα, έχεις άδικο σε αυτό που κάνεις, σταμάτα το» και να συνεχίζεις να το κάνεις. Ξέρεις, για παράδειγμα, ότι κάποιος σε αποφεύγει, προσπαθεί να κόψει τις σχέσεις, δεν γουστάρει ρε παιδί μου ο άνθρωπος να ανήκεις στη ζωή του. Το χειρότερο είναι ότι ξέρεις ότι έχει δίκιο. Ότι κι εσύ, αν είχε αυτός το βεβαρημένο παρελθόν που στην προκειμένη περίπτωση εσύ έχεις, με την πρώτη ευκαιρία το ίδιο θα έκανες. Θα έκοβες τις παρτίδες μαζί του.
            Παρ’ όλο που τα ξέρεις όλα αυτά, εσύ συνεχίζεις να τον πρήζεις, να του μιλάς, να σχολιάζεις, να ασχολείσαι! Και να αναρωτιέσαι και από πάνω «Μα γιατί με γράφει; Τι έκανα; Γιατί; Γιατί δεν είναι ευγενικός; Γιατί με αποφεύγει;»  Μα γιατί τον έχεις πρήξει!!!!!!!!!!!! Στη συνέχεια τον κατηγορείς: «Το γαϊδούρι! Βέβαια, δεν έχει τρόπους! Πού να τους μάθει; Τον ενοχλήσαμε τον κύριο, κατάλαβες; Βρε άμα ξανασχοληθώ εγώ να μην με λένε… (συμπληρώστε!)
            Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι μάταια σκας. Ότι ό,τι και να κάνεις, δεν περνάει από το χέρι σου να τον αλλάξεις, δεν πρόκειται ρε παιδί μου να σου μιλήσει με την καρδιά του, ότι θα το κάνει μόνο και μόνο από ευγένεια ή απλά γιατί βαριέται. Γιατί  τελικά του είναι πιο εύκολο να απαντά  σε ένα κατεβατό δικών σου προτάσεων παρά να γυρίσει και να σου πει : «Ε , άι παράτα με επιτέλους!»
            Αναλογίσου όμως τον εαυτό σου. Σου αξίζει αυτή η συμπεριφορά; Αξίζεις να σου μιλάει κάποιος από οίκτο, μόνο και μόνο επειδή δεν θέλει να σε προσβάλει με το να σε στείλει στον αγύριστο;  Εδώ τώρα ο εγωισμός χρειάζεται. Εκείνος θα σε σώσει. Γιατί θα καταλάβεις επιτέλους ότι «Όχι, δεν αξίζω τέτοια συμπεριφορά. Δεν θα παρακαλάω κανέναν να μου μιλήσει. Αν αυτός δεν θέλει να μου μιλήσει μια φορά, εγώ δεν θέλω εκατό.»
            Στο κάτω κάτω, ξέρεις ότι κατά βάθος είναι δικό σου το φταίξιμο. Και αν τον φτάσεις  τον άλλο σε τέτοιο σημείο που να γυρίσει και να σου πει αυτό ακριβώς, δεν θα σ’ αρέσει καθόλου. Οπότε κάνε τον Αποστόλη, αδιαφόρησε, θεώρησε αν θες ότι αυτός φταίει, αυτός έχει γαϊδουρινή συμπεριφορά, πίστεψε ότι θες αλλά βαθιά μέσα σου να ξέρεις, να παραδέχεσαι και να μην ξεχνάς ότι εσύ οδήγησες εδώ τα πράγματα. Αν το ξεχάσεις, θα τα ξανακάνεις θάλασσα. Και δεν μπορείς να δικαιολογείσαι κάθε φορά… 

Τσιακίρη Ειρήνη

5/10/2012